Bir Demlik Sensizlik

canım sıkılmasın diye bitiremediğim kontürler
annem kıs dedi oysa ben ağlıyorum
son ses hep aynı yerde aynı şarkıyı dinliyorum
yeni başlayanlar için ne zormuş aşk şimdi anlıyorum
malum malup ve mahcubum

sulu gözlerini izlerken metrobüs camından
saçlarının kırmızısı akmış yine şehrin kireçli suyundan
çay demledim kendime ve kendim için
yine o şarkı radyo da
bir ara bir gün rakı balık yapalım

ruhumda mandal izleri
tenimde ön yıkamalı sevişmeler
ütüsüz kırışık ve ortalıktayım
yalnız yalın ayak aylağım

bazen bazı günlerde bir öykü yazmak istedim sana ama
birikmiş boş kirli düşünceler ve dibi tutmuş hayaller arasında
bilemedim  değermisin şimdi anlatmaya
zaten yorgunum gece uzun sigaram kısa

boş iki sandalye ve bir masa
ben hep buradayım (balkonda)
mutsuz sonlu masallar diyarında
ben hep figüranı oynarım

anlatacak çok şey yoktu,
cevapsız çağrılar ve karşılıksız mesajlar dışında
yenmiş tırnaklarımın arasında kalmış kelimelerden başka
malum malup ve mahcubum

Aşksızım

sen bulutlar ardına gizlendiğinde
kararır dünyam
çünkü sadece sen aydınlatırsın beni
hiç doğmamış bir güneş gibi

gel aşk'sızım dokun bana
biraz daha tadayım huzurunu,
benim küçük cennetim

küssende gitsende
hala çarpıyor gibi
senin küçük kalbinim

isyan'gın

her gece haykırdığım adın
bazen uykularımda bile sayıkladım
rüyalarımı terkederken sen adım adım

yanar durur her yanım
dinmez bu acı bitmez isyanım
ben sana hasret ben sana yangınım

ve birgün giderken ansızın
ellerimde boş şişeler sızmışım
kırık bir can gibi darmadağın
kesik bir damar gibi durmadan kanarım